نه با لب های خود خندم

نه با چشمان خود گریم نه با لب های خود خندم

عقابم بال و پر بسته دهد هر زاغکی پندم

غبار انتظار از دیده صدباران نمیشوید

گهِ امیدواری دست حسرت میزن بندم

چو گل در ازدحام پیچش خار خسم پنهان

چو زندانی, ز دربانم به یک لبخند خرسندم

دگر در کشت امیدم نروید رنگ لبخندی

زبان و دیده را بسته از این پر فتنه دل کندم

ز بس از آشنایان(ثالثا)جور و جفا دیدم

دلم را چون صدف با قطره تنهایی آ کندم

(ثالث)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: